از مدیران گرایشی تا مدیران سفارشی (قسمت دوم)

در بخش اول این نوشتاربرای ورود به بحث، خلاصه ای ازنظریات موافقان و مخالفان ادغام سیاست و اداره را ذکر و نتیجه گیری کردم که با لحاظ شرایطی بخصوص رعایت شایسته سالاری، استفاده از مدیران-به ویژه مدیران عالی- با گرایش سیاسی موافق شعارها، اهداف و دیدگاههای سیاسی دولت حاکم نه تنها مذموم نیست بلکه امری معقول و پسندیده است و حتی اگر معایب و ضعفهایی داشته باشد- همانند بسیاری از امور قراردادی و سیاسی،اجتماعی مثل دمکراسی- نقاط قوت و فواید آن خیلی بیشتر است. ودر آخر نتیجه گیری شد که چرخش آهسته و پیوسته از انتصابات گرایشی به سفارشی و رفتن به سمت و سوی انتصاباتی که مبنایشان دوستی و رفیق بازی و ارتباطات سببی و نسبی و علایق و سلایق شخصی وبجای توجه و تاکید بر توانایی و شایستگی و گرایشهای سیاسی توجه به این مقوله که این فرد چه سودی-مادی و غیرمادی-برای من منصوب کننده دارد و چه کسی این فرد را سفارش کرده؟ خطری است که گرچه در کوتاه مدت عوارض منفی خود را نشان ندهد اما مثل موریانه ساختار مدیریتی کشور را نابود میکند.در ادامه مطلب این شیوه نامیمون را بطور خلاصه مورد نقد و بررسی قرار میدهم باشد که صاحبنظران بطور مفصل و در قالب مقالات علمی و تخصصی و تالیف کتاب به این موضوع بپردازند و هشدار و انذارهای لازم را بدهند.