جهادگر قلم بدست و علم بدوش

          سروکارش با قلم بود و نوشتن. در کار محو شده بود.فقط و فقط به فکر کار بود. آن هم کارهای فرهنگی. وقتی صحبت از معلمی و کار فرهنگی و قلم و قلم زدن میکنی کسی را تداعی میکنی که شیک و پیک و با پرستیژ و اتو کشیده است وقتی از نویسنده ای چیره دست و پرکار صحبت میکنی ، بیشتر او را در پس تو ها و پشت میز و با چراغ مطالعه جستجو میکنی اما او فقط یک نویسنده و قلم بدست نبود. او جهادگر علم به دوش هم بود. قلم در دست و نوحه می نوشت و نوحه و مرثیه میخواند و علم بردوش در خدمت روستاییان و جنگ و جهاد بود. در دوران جنگ با او آشنا شدم. در جهاد اهواز.مسول تبلیغات گردان پشتیبانی جنگ جهاد خوزستان بودم نام و آوازه ی ایشان را شنیدم پیدایش کردم. مثل خرازی که انواع وسایل و ابزار را دارد همه کاره بود.هرکس او را در حین کار میدید در نگاه اول توی دلش میگفت این هرکاره هست نویسنده نیست.